Kolej, kolej, kolej… O naszej polskiej kolei krążą już legendy. Podróże przestarzałym taborem stały się obiektem wielu opowieści oraz skeczy kabaretowych . Sam korzystam z uroków polskich kolei na linii Tczew-Katowice. Wydaje mi się, iż jest zbytecznym opisywanie stanu obecnego – każdy z nas wie jak sytuacja wygląda... Jednak PKP od kilku lat zapowiada wielką rewolucję! Podróżowanie z PKP ma być łatwiejsze i szybsze – nie oszukujmy się 10 godzin podróży, podczas której pokonujemy 600 km to śmiech na sali…

Jednym z na pewno niezapomnianych obrazków z moich podróży wesołym pociągiem PKP był widok interakcji pomiędzy rdzennymi Słowianami a obcokrajowcami – chyba anglikami, gdyż mają oni specyficzny styl ubierania się, który u nas nie jest zbyt pozytywnie kojarzony. Na świeżo odrestaurowanym, ba, co ja mówię całkowicie odbudowanym dworcu w Katowicach (początkowy plac budowy wyglądał jak po spuszczeniu porządnej bombki), po której pozostał tylko wielki lej, nastąpiło spotkanie mocno podchmielonych Słowian z Anglikami. Przedstawiciel naszej kultury wolnym krokiem podszedł do pary Anglików – drugi Słowian oczekiwał na jego powrót przy wejściu na peron, gdyż nie był w zbyt dobrym stanie. Lekko zaczerwieniony pan w krwisto czerwonej chuście na głowie zapytał się: „Przepraszam. Nie chce przeszkadzać, ale chciałem się zapytać czy wie pan gdzie jest peron 1?” – uwielbiam zalanych gentelmentów, człowiek ledwo trzyma się na nogach, każde wypowiedziane słowo przychodzi mu z wielką trudnością, ale stara się zachować najwyższe standardy kulturalne (a ponoć alkohol budzi w ludziach dzikie zwierzęta). Anglik momentalnie wskazał jego położenie i dodał kilka zdań po angielsku. Obrazek ten był niesamowity. Dwóch mocno zawianych Polaków pyta się obcokrajowca o rozmieszczenie peronów, a ten wszystko doskonale rozumie i momentalnie wskazuje im drogę. Słowianin podszedł do oczekującego na niego kolegi i razem postanowili udać się we wskazanym kierunku. Oczywiście podróż normalnie trwająca 5 minut, zajęła owym panom dobre 20… Po tym czasie bracia Słowianie zapomnieli wskazówki pomocnego Anglika i postanowili się ponownie zapytać o drogę – jednakże kilku Polaków albo nie chciało, albo nie umiało rozwiązać ich problemu. Dalsze obserwacje owej dwójki musiałem przerwać, gdyż nadjechał długo oczekiwany przeze mnie pociąg.

Jak się dowiedziałem z popularnego serwisu informacyjnego, wraz z wybiciem 9.00 zakończył się strajk na kolei, który trwał 2 godziny. Teoretycznie 2 godziny wydają się krótkim okresem czasu, aczkolwiek jeśli ktoś w godzinach strajku chciał gdziekolwiek dotrzeć pociągiem, na pewno nie był zadowolony – wstrzymano ruch 335 pociągów. Jednocześnie na 1700 posterunków, w 197 wstrzymano pracę (nie przepuszczano pociągów). Oczywiście w „dobie kryzysu” politycy argumentują, że „cięcia… zaciskanie pasa są koniecznością i nie chcą ale muszą…” Jednak na pytanie jednej z dziennikarek, Pan Minister Grabarczyk (już były minister transportu) zmarszczył się i przerwał wywiad… Pani dziennikarka zadała następujące pytanie: „Dlaczego szukamy oszczędności w kieszeniach kolejarzy, a politycy nie rezygnują ze swoich przywilejów?”. Pytanie było tym bardziej na miejscu, gdyż kilka dni temu politycy poprzyznawali sobie coroczne premie – bagatela 40 tysięcy za dobrą pracę. Przy obecnej sytuacji, gdzie trzeba szukać oszczędności, nikt nie zdobył się na odwagę aby dokonać rzetelnej argumentacji, co takiego dobrego zrobił dla narodu. Pan Grabarczyk powiedział: „Jest to zgodne z prawem” – brawo!

PKP, czyli nowy rozkład jazdy.