„Apelujemy do telewidza z nr. xxx-xxx-xxx: Masz 1 wiadomość. Odbierz ją. Możliwa wygrana WŁAŚNIE DLA CIEBIE”, „Proszę odebrać gwarantowaną nagrodę 1000 zł”, „Informujemy loteria dobiega końca, 5000 zł i inne nagrody do wygrania! Po prostu ślij finał na …” te i wiele innych smsów zapewne wędruje do większości z Was. Wystarczy raz pokusić się o wysłanie pojedynczego smsa na wybrany konkurs i już stajemy się wielkimi zwycięzcami we wszystkim co możliwe. Oczywiście na 1 smsie się nie kończy, gdyż trzeba określić cechy pożądanego przez nas produktu (kolor, typ, ubezpieczenie itp). Nie jednokrotnie, aby wygrać losowanie trzeba odpowiedzieć na szereg pytań konkursowych. Stajemy się szczęśliwymi posiadaczami 4 luksusowych samochodów, dużych kwot pieniężnych oraz sprzętu RTV-AGD. Od wygranej dzieli nas tylko i wyłącznie 1 sms – sadząc z tonu wysyłanych do nas smsów to już jesteśmy posiadaczami owych dóbr… Jednak prawda okazuje się niestety inna od prezentowanej w smsowej rzeczywistości (wirtualnej)… Suma sumaru zamiast wygranej dostajemy pokaźny rachunek, ale oczywiście byliśmy „o krok” od wygranej i w dalszej mierze jesteśmy zachęcani do brania udziału w licznych konkursach… Ba… w swojej krótkiej karierze gracza konkursowego spotkałem się z takimi sytuacjami, w których nie wiadomo czy się śmiać, czy płakać. Jedną z nich było otrzymywanie smsów z cyklu: „Pani sekretarka musi przygotować pieniądze do wysłania, ale nie posiada Pana adresu”, „Nie wiemy, dlaczego jesteś (uwaga) tak głupi, że nie odbierasz gwarantowanych 10 tysięcy”, „Naprawdę nie możemy już dłużej czekać, Twój numer został wybrany…” Najgorsze w tym wszystkim jest to, iż część z tych smsów pochodzi ze stacji telewizyjnych, które grzmiąco wspominają o szanowaniu praw widza (nieoszukiwaniu) oraz czystych zasadach konkursów – 1 sms i to wszystko… taaa akurat… Dla wszystkich zainteresowanych tego typu przedsięwzięciami… Nikt, nikomu nic za darmo nie da… Niestety taka jest prawda, a wszystkie smsowe plebiscyty i inne dziwy są skonstruowane w głównej mierze jako źródło finansów… A takim praktykom trzeba mówić stanowcze nie!