Ideał…

Mówią, że nie ma ideałów. Jednak chyba każdy z nasz przeżył epizod, w którym swoją wybrankę lub wybranka, traktował jak ideał. Nie ma w tym nic złego, to piękne. Ludzie jednak są różni. Niekiedy ideał jest oszustem, manipulantem lub kłamcą. Inni nas o tym informują. Ufamy przede wszystkim swojej miłości, jednak jeśli często dochodzą do nas różne głosy, może warto się zastanowić, czy nie ma w tym troszkę prawdy… Jednak myślimy podobnie jak w Baranku…

Ludzie to świnie!

Ech ci ludzie, to brudne świnie, co napletli o mojej dziewczynie
Jakieś bzdury o jej nałogach, no to porostu litość, trwoga
Tak to bywa gdy ktoś zazdrości, kiedy brak mu własnej miłości
Plotki płodzi, mnie nie zaszkodzi żadne obce zło na mój sposób widzieć ją

Możemy przyjąć taką postawę. Przyjmujemy, że inni nam zazdroszczą. Każde negatywne słowo na temat ukochanej odbierane jest jako atak. Atak na ukochaną i atak na nas samych. Inni chcą zniszczyć nasze szczęście. Ludzie zazdroszczą. Wygadują nam same bzdury. Jednak czym jest złego, że my widzimy naszą wybrankę na swój sposób?

Opluć chcą ją podli zboczeńcy!

Krzywdę robią mojej panience, opluć chcą ją podli zboczeńcy
Topić chcą ją w morzu zawiści
Paranoicy, podli sadyści, utaplani w brudnej rozpuście, a na gębach fałszywy uśmiech
Byle zagnać do swego bagna
Ale wara wam ja ją przecież lepiej znam

Dochodzi do nas coraz więcej sygnałów, iż nasz ideał jest nieco inny niż zakładamy. Kolejne ataki. Robią krzywdę naszej panience. Chcą ją zrównać z błotem, a ona przecież jest taka idealna. Inni mierzą swoją miarą, a nasza wybranka jest przecież inna. My przecież znamy ją najlepiej!

Znów ją widzieli z jakimś chłopem…

Znów ją widzieli z jakimś chłopem, znów pojechała do San Tropez
Znów męczyła się, Boże drogi!
Znów na jachtach myła podłogi, tylko czemu ręce ma białe?!
Chciałem zapytać, zapomniałem
Ciało kłoniąc, skinęła dłonią
Wpadła skronią w skroń
Znów zapadłem w nią jak w toń

Jeszcze więcej dochodzi do nas plotek. Widzą, że chodzi z kimś innym, że jeździ gdzieś z kimś. Zaczynamy mieć wątpliwości. Pragniemy zapytać się najdroższej, co o tym myśli. Chcemy aby ona zdementowała te plotki. Jednak kiedy jesteśmy przy niej… już nie jest to ważne. Kobieta zresztą zna wiele sposobów aby odwrócić naszą uwagę.

Trudno prace z miłością zgodzić

Ta dziewczyna pięknie się stara
Kosi pieniądz, ma Jaguara
Trudno prace z miłością zgodzić
Rzadziej może do mnie przychodzić
Tylko pyta kryjąc rumieniec
Czemu patrzę jak potępieniec
Czemu zgrzytam kiedy się pyta czy ma ładny biust
Czemu toczę pianę z ust

I kończy się idylla. Kobieta przychodzi do nas coraz rzadziej. Wnioskuję, iż wymówką jest praca. W rzeczywistości zapewne znalazła inny obiekt zainteresowania. My już przejrzeliśmy na oczy… późno to uczyniliśmy.

A kim dla nas była?

Na głowie kwietny ma wianek, w ręku zielony badylek
A przed nią bieży baranek
A nad nią lata motylek
A przed nią bieży baranek
A nad nią lata motylek

Roztaczamy wizje, kobieta jest w niej niczym mityczne stworzenie. Kobieta jest uosobieniem niewinności i delikatności. Opis ten ni jak się ma do tego, o czym mówili koledzy – w tym jednak przypadku, to koledzy mieli rację. Po co o tym pisze. Postrzeganie ludzkie jest bardzo subiektywne. Często patrzymy na to samo, ale każdy z nas widzi coś innego, na cos inne zwraca uwagę, co innego jest dla niego ważne. Percepcja jest uzależniona od własnych przeżyć, upodobań i doświadczeń. Jeśli jednak jedna osoba mówi ze masz garb – olej. Ale jeśli słyszysz o tym od 2, 3, 4, 5, 6, 10-tej osoby to dla pewności klepnij się w plecy, bo może być coś na rzeczy. Możliwe, iż kaptur uformował coś, na kształt garbu. Możliwym , że faktycznie „nosisz brata na plecach”…

Piosenka poznana dzięki koledze – pod wpływ upojenia alkoholowego ochoczo ją śpiewał. Pozdrawiam!