Można zaobserwować niepokojące tendencje w naszym polskim języku. Nie mam w tym miejscu na myśli używania wyrazów obcojęzycznych czy też tworzenia nowych słów. Problem upatruję bardziej w postępującej brutalizacji polskiego języka…  

Zastanawialiście się kiedyś, co wpływa na to, że nam się w ogóle chce? Jak sprawić by nam lub komuś z naszego otoczenia się chciało? Temat rzeka, ale przedstawię ciekawy eksperyment ze świecą.

Witajcie! Jak zapewne każdy już zauważył (nie trzeba być specjalnie bystrym) święta coraz bliżej. Miasta stroją się na potęgę w celu umilenia nam czasu i wprawienia w odpowiedni – radosno - zakupowy nastrój :) Ale spokojnie nie doszukuję się kolejnego światowego spisku, który to miałby pozbawić nas ostatnich, ciężko zarobionych lub wyżebranych złotówek. Jako mieszkaniec Bielska – Białej czuję odpowiedzialność podzielenia się jakże radosną informacją. Tak, to właśnie dziś na terenie tego pięknego miasta stanęła choinka. Zapewne ciśnie się Wam na usta pytanie – co jest takie specjalnego w tej choince? Też mi nowość w moim mieście są 2 a w moim 5 i tak dalej… Ale nie, takiej choinki z całym szacunkiem nikt nie ma (no może prawie nikt). Bowiem w Bielsku Fundacja Ekologiczna ARKA stawia całkowicie ekologiczną choinkę napędzaną siłą ludzkich mięśni. Pytacie co to za ustrojstwo? – już odpowiadam. Choinka zasilana jest siłą mięśni 6 rowerzystów. Jak mówią sami jej twórcy jest to pierwsza w Polsce świąteczna choinka, której energooszczędne oświetlenie LED (ponad 3000 lampek) jest zasilane siłą ludzkich mięśni. Chętni uczestnicy podczas pedałowania będą wytwarzać energię elektryczną, która to z kolei bezpośrednio będzie zasilać 7 metrową choinkę. Należy również nadmienić, że takowa choinka stanęła (ku poszanowaniu wielowiekowej kowbojskiej tradycji) w samo południe i jak westernowy ostatni sprawiedliwy będzie walczyć z marnotrawieniem energii :) Organizowana akcja kierowana jest do naszych najmłodszych milusińskich, którzy to mają uzmysłowić sobie odbywające się na świecie zmiany klimatyczne i konieczność oszczędzania energii. Autorzy akcji zapowiadają, że podobne działania zostaną podjęte w innych polskich miastach takich, jak między innymi w: Warszawie, Krakowie, Łodzi, Wrocławiu, Poznaniu, Bydgoszczy, Rzeszowie, Lublinie, Kielcach oraz Olsztynie. W tym miejscu nie mogę powstrzymać się od przedstawienia ewentualnej wizji świąt przyszłości. Wyobraźcie sobie, że wszystkie miejskie ozdoby napędzane są tylko i wyłącznie siłą ludzkich mięśni. Co kilkadziesiąt metrów stanowisko kolarskie i setki, ba tysiące uśmiechniętych pro ekologicznych rowerzystów. Tak, to jest wizja przyszłości – która zapewne na nowo zdefiniowała by nasze Polskie święta. Swoją drogą ciekawy jestem co zostanie wymyślone na święta wielkanocne. Hm ja już teraz proponuję zachować instalacje prądnic i akumulatorów w celu ewentualnego wykorzystania ich do zasilania wielkiej armatki wodnej na śmigus dyngus. Pozdrawiam arteee.

Witajcie! Któż z nas nie miał różnorakich przygód związanych z poruszaniem się różnorakimi autobusami lub tramwajami. W tym jednak artykule pragnę skupić się na, nazwijmy to, fenomenie kultury siadania w autobusach ;] Iluż to z nas drży na samą myśl przed zajęciem wolnego miejsca w autobusie ;) Sam poruszając się tymże zacnym środkiem transportu jakim jest autobus miałem wiele przygód z można by powiedzieć specjalną warstwą społeczną jakim są autobusowe babcie. Oczywiście starszym ludziom należy się szacunek i pomoc – czego w najmniejszym stopniu nie neguję. Tyle, że to my (zdemoralizowana, kapitalistyczna, egoistyczna ba wręcz szatańska) młodzież często postrzegani jesteśmy jako oprawcy starszych ludzi – niemiłosierni kaci, którzy żywią się ich cierpieniem. My bezduszni uczniowie, wygodnie siedząc z kamiennym sercem obserwujemy ledwo stojące i dyszące, obładowane torbami babcie. Przedstawiani często jesteśmy w roli oprawców i barbarzyńców – ale czy tak jest naprawdę? Postaram się przedstawić ten problem z mojej perspektywy. Przeprowadzimy badanie konkretnego – mojego przypadku.

Trzymając się tematyki ostatniego artykułu, chciałbym pozostać wśród osób starszych i ich różnych, przyznam bardzo nierozumianych zachowań. Zacznijmy może od strefy kościelnej – tak, nie tylko w komunikacji osoby z nietypowym nakryciem głowy dyktują swoje warunki :) Pewnej niedzieli, trochę wcześniej niż zwykle zawitałem w kościelne progi. Niczego się nie spodziewając zająłem jedno z miejsc i oddałem się kontemplacji. Ludzie powoli się schodzili i zajmowali miejsca – co w rezultacie doprowadziło do zajęcia całej ławki, na której przyszło mi siedzieć. I nagle wyłania się ona… lekko przygarbiona, o atramentowym odcieniu włosów… swoją drogą zastanawiam się jakim cudem, na głowach wielu pań w podeszłym wieku pojawiają się tak fantazyjne i niespotykane kolory… Nie wiem czy to zauważyliście ale wśród omawianej grupy bardzo często można zobaczyć kolor różowy, zielony czy marchewkowy – ciekawe zjawisko, no ale wracając do tematu… Po chwili owa, nie pierwszej młodości, nimfa podeszła do mnie. Z jej ust wyłonił się delikatny ledwo słyszalny głosik – „Widzi pan, Ja tutaj zawsze siedzę”. Pragnę zwrócić uwagę, że szczególnie akcentowane było słowo „widzi” oraz „JA”. Takowe zdanie jest wyrokiem, nic nie można zrobić – uległem (odprowadzony wzrokiem pozostałych osób).

Natchniony niedawno obejrzanym film (Historie z Yodok) na temat obozów koncentracyjnych w Korei Północnej, postanowiłem napisać krótki artykuł na temat sytuacji jaka panuje w tymże kraju. Już na jego samym wstępie Autor informuje nas, że w tymże kraju występuje system totalitarny w czystej postaci. Wielu z Nas zapewne uważa, że takiego systemu już w ogóle nigdzie na świecie nie ma, że został on wykorzeniony wraz z końcem zimnej wojny, jednak w Korei Północnej ciągle on występuje.