Kubuś – prowodyr całego zamieszania, główna postać, główne zło.

Kubuś jest głupiutki. Myśli w głównej mierze o jedzeniu. Często czyni grzech nieumiarkowania w jedzeniu! Kubuś cierpi na zaburzenie obsesyjne… ma obsesje na punkcie miodu, aby zdobyć miód zrobi niemalże wszystko. Do tego promuje on niezdrowy sposób odżywiania. Otyłość, oj tak, promuje otyłość i brak ruchu! Kubuś wymaga fachowej opieki. Należy wysłać go do szkoły. Należy zakazać spożywania tylko i wyłącznie miodu. Wyuczyć u niego nawyk mycia rąk oraz zdrowego odżywiania. Należy zbilansować jego dietę! Ruch i jeszcze raz ruch! Wysłałbym go do Ewy Chodakowskiej!

Prosiaczek – przepraszam, że istnieje!

Mały prosiaczek, jest przykładem „osoby” niezwykle bojaźliwej. Ma on wiele kompleksów i boi się niemalże wszystkiego. We wszystkim widzi zagrożenie. A jeśli dziecko wczuje się w sytuacje prosiaczka i mu uwierzy? Zastanowiliście się co wtedy? Należy umówić biedaczka do psychoterapeuty. Musi zlokalizować źródło traumy. Krążą plotki, iż wizyta w rzeźni odcisnęła na nim wielkie piętno – może tutaj jest powód całego zamieszania? Dodatkowo towarzystwo Puchatka mu nie służy, gdyż pogłębia on tylko jego stany lękowe.

Kłapouchy – jest beznadziejnie…

Biedny osiołek, który cierpi na głęboką depresję. Nic go nie cieszy, we wszystkim potrafi doszukać się czegoś negatywnego. Dodatkowo nie ma on swojego domu. Wydaje mi się, iż powód braku lokum jest jedną z przyczyn zaburzeń natury depresyjnej. Z nie wiadomych także względów, przypina sobie ogon – możliwe, iż jego utrata przyczyniła się do obniżenia samooceny… Flegmatycznie i z wielkim zrezygnowaniem przemierza on świat… A co jeśli dziecko rozpozna w nim siebie? Stwierdzi: „ja też tak mam, życie jest beznadziejne”. Może zechcieć skończyć ze sobą… Należy dziecku wyjaśnić, że Kłapouchy jest szczęśliwy tylko głęboko to skrywa i okazuje w specyficzny sposób, który nie wolno naśladować! Oczywiście można, na wszelki wypadek, wyposażyć dziecko w paczkę antydepresantów – uśmiech nigdy nie zaszkodzi!

Sowa – jam mądrym dyslektykiem jest!

No cóż, pan sowa, podobnie jak ja, cierpi na dysleksję. Jednocześnie usilnie próbuje on ukryć swoją przypadłość. Zamiast podjąć walkę, udaje że jest wszystko ok. Nie należy takiej postawy promować! Należy dziecku zwrócić uwagę, iż Pan Sowa jest nieodpowiedzialny!

Maleństwo

Oj wychowywane przez samotnego rodzica. Nikt nie wie kto jest ojcem. Plotki głoszą, iż najbardziej prawdopodobnym jest, iż to tygrys maczał w tym swoje pasiaste paluszki – no nie tylko paluszki. Oczywiście sam zainteresowany dementuje te doniesienia. Uważa je za niedorzeczne. Wskazuje, iż to, że lubi brykać, nie oznacza, że jest ojcem maleństwa. Dobrowolnie jednak nie poddał się testom na ojcostwo. Twierdzi, iż jego religia zabrania mu podjąć taką inicjatywę. Jednak chętnie towarzyszy maleństwu, co może wskazywać, iż jednak coś jest na rzeczy…

Wracając do biednego dziecka. Nie radzi sobie ono w życiu. Jego nadopiekuńcza mama robi mu wielka krzywdę. Jednocześnie jest ono w grupie o podwyższonym ryzyku ubóstwa. Sama jego mama nie wiadomo czym się dokładnie zajmuje. O tym się nie mówi, ale kangurzyca miała nie ciekawą przeszłość. Swojego czasu imponował jej tygrysek. Wpadła w nieciekawe towarzystwo i jako nastolatka została mamą. Nie mówi się również o tym, iż prostytucja, jest dobrym i szybkim źródłem dochodów. Oczywiście nie ma dowodów aby parała się nią kangurzyca… Jednak brak dowodów nie wyklucz takiej ewentualności. Należy skierować kangurzyce wraz z dzieckiem do domu samotnej matki i w końcu ustalić kim jest ojciec Maleństwa! Ze względu na dobro dziecka należy zapewnić Maleństwu kontakty z obojgiem rodziców oraz innymi osobami.

rodzice, mają obowiązek dbałości o rozwój dziecka w imię jego dobra. Winni zatem dla pełnego rozwoju jego osobowości umożliwić dziecku kontaktowanie się z jego krewnymi (dziadkami) przy właściwej ich postawie i korzystnym wpływie na dziecko. Kontakty te wynikające często z silnych więzów emocjonalnych zwłaszcza dziadków z wnukami, wychowujących je od niemowlęcia, mogą wpływać na lepsze wychowanie i rozwój duchowy dziecka oraz sprzyjają kontynuowaniu więzów wielopokoleniowej rodziny - Uchwała SN z 14 czerwca 1988 III CZP 42/88

Tygrysek – brykać każdy może!

Tygrysek to istota z ADHD. Jest nieobliczalny i niebezpieczny dla środowiska. Jego szemrana przeszłość oraz wątpliwe stosunku z kangurzycą i maleństwem, czynią go złym przykładem do naśladowania. Próbuje różne nieznane substancje, które należy nazwać wprost – dopalaczami. Ciągle jest nakręcony i pobudzony. Ma niezwykle wysoką skłonność do podejmowania ryzyka. Sprowadza on na wszystkich niebezpieczeństwo i kłopoty. W przypadku jeśli okazałoby się, iż jest on ojcem maleństwa, dla dobra dziecka, należałoby wprowadzić instytucję nadzorowanych kontaktów.

Ze względu na charakter prawa do osobistej styczności z dzieckiem odebranie rodzicom tego prawa może nastąpić wyjątkowo, np. gdy utrzymanie osobistych kontaktów rodziców z dzieckiem zagraża jego życiu, zdrowiu, bezpieczeństwu bądź wpływa demoralizująco na dziecko - Postanowienie SN z 7 listopada 2000, I CKN 1115/00, OSP 2001 nr.7-8, poz. 114

Królik – tajemniczy jegomość, uprawiający „coś” w ogródku

Królik pomimo faktu, iż ma własne lokum nie jest zainteresowany przygarnięciem pozostałych przyjaciół. Jest typem ważniaka i narcyza. Wywodzi się z szlacheckiego rodu i najprawdopodobniej cierpi z powodu wielu pomówień, jakie tworzone są na temat jego rodziny – m.in. mówi się, iż jest dzieckiem z mezaliansu. Ma dyktatorskie zapędy kierowania innymi i obsesyjnie uprawia ogródek.

A na koniec Krzyś. Niby normlany. Jednak kto normlany rozmawia ze zwierzętami? Pomijam fakt, iż nic nie wiadomo na temat jego rodziców. Sytuacją Krzysia powinien zając się sąd opiekuńczy.