Filmowa adaptacja książki J.R.R. Tolkiena, będącej wstępem do słynnego Władcy Pierścieni, to opowieść pełna niesamowitych wydarzeń i magicznych postaci. Przedstawia odwieczną walkę dobra ze złem. Trzecia i zarazem ostatnia część Hobbita po raz kolejny przeniesie widza w piękne, baśniowe krajobrazy. Fabuła skupiać się będzie na tytułowej Bitwie Pięciu Armii. Po nieudanej próbie zabicia smoka Smauga przez kompanię Thorina, potwór atakuje miasto Esgaroth. Ku Samotnej Górze zmierzają armie goblinów i wargów tym samym rozpoczynając walkę.

Hobbit jest historią stworzoną przez J.R.R. Tolkiena jako wstęp i podłoże do Władcy Pierścieni. Co ciekawe widzowie najpierw mieli możliwość obejrzenia przygód z Władcy Pierścieni, a dopiero później, wbrew chronologii wrócono do Hobbita. Dlaczego akurat taka kolejność ekranizacji? Książkowy Hobbit był historią prostszą, na początku planowaną przez samego Tolkiena, jako dzieło dla młodszych odbiorców. Najprawdopodobniej decyzja producentów o takiej, a nie innej kolejności wywodziła się z przekonania, że lepiej zacząć od „wysokiego C”, prościej mówiąc postawili oni wysoko poprzeczkę, rozpoczęli od zrealizowania historii trudniejszej. W późniejszej kolejności postanowili rozpulchnić fabułę, aby zrobić z niej kolejną trylogię. Można jednak założyć, że decydował tutaj w dużej mierze czynnik finansowy.

Przed widzami ostatnia część wieńcząca sagę. Co takiego przyciąga tłumy ludzi przed kinowe ekrany? Na czym polega fenomen trylogii? Najprostszą odpowiedzią na te pytania byłoby stwierdzenie, że ludzie tęsknią za naturą, za prawdziwą przyjaźnią, za jasnym podziałem na dobro i zło, a w tych ekranizacjach jest to wszystko zawarte. Jednak, czy tylko na tym polega ów fenomen?

W powieściach Tolkiena od samego początku przeważa wizja prawie utopijna, która wrzucona jest w konwencję świata fantasy, świata, który staje się zagrożony złem. Wyidealizowane postacie z powieści i jej ekranizacji muszą zapobiec działaniom mającym doprowadzić ich uniwersum do statusu antyutopii. Samo określenie Mordor weszło nawet do współczesnego języka polskiego i oznacza świat, w którym nie daje się już normalnie żyć.

Widz jak i zarówno czytelnik to osoba, która tęskni za powrotem do prostego życia, jakie toczy się w Śródziemiu. Tęskni za powrotem do natury, bezwarunkową przyjaźnią, wielkimi przygodami i światem wyobraźni z dzieciństwa oraz wyraźnymi podziałami na dobro i zło. Z drugiej strony zdaje sobie sprawę, że świat jest tak wyraźnie podwójny tylko w prostych historiach. Jednak człowiek uparcie poszukuje w sobie tego dziecka, choć przecież nie wszyscy kupują konwencję fantastycznych światów.

Można również założyć, że do kin przybywają tłumy tylko i wyłącznie ze względu na rozmach produkcji. Zdajemy sobie sprawę, że kinematografia to gigantyczna machina do robienia olbrzymich pieniędzy. Promocja filmu jest widoczna w wielu miejscach. Wielkie bannery i plakaty, jak i reklamy telewizyjne ze zwiastunem filmu zachęcają widza do pójścia do kina i obejrzenia najnowszej produkcji. Do tego dochodzi jeszcze marketing wirusowy w Internecie – różnego rodzaju zapowiedzi kolejnej premiery i ciekawostki z planu podsycają tylko ciekawość. Ciekawe jest to, że superprodukcje wchodzą do kin w czasie ważnych momentów w roku – wakacji i świąt. Tak też jest w przypadku Hobbita. Jednak nawet osoby, które są świadome takich zabiegów dają się porwać szaleństwu. Wybierają się na kolejne odsłony fantazji Petera Jacksona, choć dobrze wiedzą, że nabijają kieszenie spryciarzom z fabryki snów. Dzieje się tak dlatego, że obcowanie z tego typu kinematografią daje sporo radości.

Co ciekawe historia Hobbita z dość mało objętościowej książki podzielona została na trzy części. Ciekawe jest, czy trudne byłoby zawarcie całej fabuły w jednym filmie. Można tutaj śmiało stwierdzić, że jest to cyniczne zarabianie pieniędzy. Z drugiej jednak strony dzięki inwencji twórczej scenarzystów widz dostaje dużą, bo aż potrójną dawkę zabawy.

Przy okazji premiery najnowszej części Hobbita można dokładnie przyjrzeć się działaniom marketingowym. Osoba, która żyje tym światem może nabyć różne gadżety związane z postaciami – są figurki, komiksy, stroje, promocje w fast foodach czy albumy do kupienia. Miłośników i chętnych do kupowania nie brakuje.

Mówiąc o miłośnikach warto również zwrócić uwagę na subkulturę fanów, która się wytwarza dzięki tak wielkiej produkcji. Organizują oni zloty, wspólne premiery, przebierają się w stroje filmowe, prowadzą liczne fanpage. Wszystko po to, aby żyć i bawić się tym światem, aby w nim uczestniczyć. Działaniom tym niewątpliwie sprzyja Internet. Jest on poligonem do działań promocyjnych. To właśnie w Internecie znajdziemy mnóstwo osób pragnących dopisywać własne historie do tekstu głównego – tak, aby ukochana przez nich opowieść nigdy się nie skończyła. Dlatego też przywiązuje się wielką uwagę do organizowania imprez mających na celu zrzeszenie fanów. Poczucie chęci przebywania razem, tworzenia wspólnoty to wspaniała możliwość integrowania osób, które kiedyś poprzez swoje nietypowe zainteresowania pozostawały na marginesie społeczeństwa. 

Model superprodukcji ma się świetnie od dziesiątek lat i pewnie jeszcze nie jedno pokolenie wychowa się na kinowych hitach. Choć zapewne gry komputerowe i rzeczywistość wirtualna coraz bardziej będą deptać staruszce kinematografii po piętach. Ale to sprytna bestia, potrafi się dopasowywać do gnającego do przodu świata.