Taka tam historyjka o magii, rycerzach i smokach…

Ktoś mógłby powiedzieć, iż Władca Pierścieni to takie bajki dla dzieci. Smoki, ogry, ludzie i elfy latające się za sobą z mieczykami. Magowie machającymi dłońmi i wyczarowujący dziwne kule ognia czy pioruny. Jednak te wszystkie stwory mają w sobie więcej realnych i codziennych obserwowanych przez nas atrybutów, aniżeli się nam początkowo wydaje. Stwory te są odzwierciedleniem nas samych. Bredzę? To zobaczcie sami!

Elf = delikatne, wyrafinowane i analityczne stworzenie

Elfy… powiecie, iż elfy nie są spotykane. Artur, puknij się w łeb! Weź się rozpędź i uderz z całym impetem głową o ścianę! Co ty gadasz! Elf jest jednak pewnym porównaniem człowieka. Elfy są kwintesencją ładu i dobra. Elfy są delikatne, eleganckie, żyjące w zgodzie z naturą i wszechświatem. Można powiedzieć, że przez pewien czas Stachurski był elfem, gdyż chciał żyć energią pochodzącą ze słońca. Do czego zmierzam. Elfy bardzo chłodno rozumują, często w swoich werdyktach nie biorą pod uwagę uczuć. Potrafią z chłodna kalkulacją nie udzielić pomocy potrzebującym. W swej dobroci, delikatności i nieskazitelności są bezlitosne dla innych. Powiedziałbym, iż są przerysowaniem ludzi wyrafinowanych, którzy nie dopuszczając do głosu emocji. Prędzej kierują się wiedzą i chłodną kalkulacją, aniżeli emocjami. Nie są zainteresowane pijackimi burdami, czas spędzają niczym klasa wyższa – muzyka, sztuka itp. Gracja i elegancja.

Krasnolud = zaprzeczenie elfa

Krasnoludy to rubaszny obraz współczesnego człowieka. Rasa uwielbia przebywać w karczmach i się upijać. Krasnoludy są niebywale głośne i chętne do bójki. Bardzo łatwo jest urazić ich dumę lub sprowokować. Krasnolud jest ekstremalnie męski i wyznaje prawo pięści. Przy tym wszystkim jest on jednak bardzo honorowy i nie opuści towarzyszy w potrzebie. Krasnolud jest silny i pracowity. Można powiedzieć, iż głownie podkreśla się w tej rasie rubaszność, nieokiełzanie i wybuchowość. Krasnoludy są wśród nas. Ilu to z naszych kolegów po kilku głębszych nie stają się wojownikami?

Niziołki

Niziołki czy Hobbici, symbolizują niewinność. Te istoty całymi dniami bawią się i radośnie wykonują prace w polu. Ich głównym zmartwieniem jest wyposażenie spiżarni. Radośnie spędzają czas w karczmach na śpiewie i tańcu oraz podziwiając płeć przeciwną. Przyzwyczajone są do spokojnego i usystematyzowanego życia. Żyją w pewnego rodzaju idylli. Porównując je z ludźmi, można by powiedzieć, iż przedstawią obraz człowieka beztroskiego i radosnego. Pozbawionego zawiści i gniewu.

Nie bez znaczenia jest także fakt, że Tolkien wybrał właśnie tę rasę na powierników pierścienia. Nikt o zdrowych zmysłach nie zleciłby niziołkom tak odpowiedzialnego zadania. Jednak niziołki dały radę, powiem więcej. Niziołki wykazały się większym męstwem i zaciekłością, niż niejeden krasnolud, elf czy też człowiek. Podróż hobbita jest pięknym ukazaniem tego, iż możliwym jest spełnianie marzeń. Jeśli nawet coś wydaje się nie realnym, z pełnym zaparciem oraz pomocą innych (drużyny pierścienia lub kompani Thorina) możliwym jest osiągnięcie celu. Możliwym jest zmiana trybu życia. Wszystko zależy od nas, od tego, czy chcemy zmienić tryb życia. Niziołek zawsze pozostanie niziołkiem, nie uzyska niebywałej siły lub zręczności – jednak czy tak naprawdę jej potrzebuje?

Niziołek także uległ złemu wpływowi pierścienia. Tak golum jest bowiem, czy też był, niziołkiem. Jednak utopił swojego zdaje się brata, aby uzyskać na wyłączność pierścień. Przeszedł przy tym przemianę, zewnętrzną przemianę. Przez cały film można obserwować walkę jaką toczy się w jego głowie. Walka pomiędzy dobrą i łatwowierną naturą niziołka a złym wpływem pierścienia. Postać Goluma jest bardzo interesująca. Nie raz i w naszej głowie pojawia się pewien głos, głos szepczący: „zachowaj to wszytko dla siebie”, „oni chcą twojej zguby”, „nie ufaj”.

Goblin = małe, zielone i strachliwe gówienko

Przechodząc na ciemną stronę mocy, warto przyjrzeć się goblinom. Goblin to mały zielony i niegrzeszący urodą stworek. Jest niezwykle pazerny na złoto i różne świecidełka. Goblin jako jednostka jest nic nie wart. Najczęściej pełni on rolę służącego lub mięsa armatniego. Siła goblinów tkwi w ich ilości. Na ulicy często spotykamy gobliny. Widzimy małe gówienko, które podskakuje i stawia się. Jednak stawia się tylko i wyłącznie wówczas, kiedy ma w koło siebie towarzyszy – goblinów, orków czy Ogry. Sam goblin ucieka w przerażeniu, jednak kiedy ma przewagę liczebną staje się odważny. Goblin utożsamiany jest ze złem, zepsuciem, tchórzliwością, brakiem honoru i słabością.

Ork = goblin z większymi możliwościami bojowymi

Orki podobne do goblinów. Jednak z racji większych gabarytów, są już niebezpiecznymi wojownikami. Ork jest silniejszy od człowieka. Można powiedzieć, iż Orki to osoby brutalne, które wiedzą o tym, iż dysponują znacznym potencjałem mocy. Podobnie należą do ciemnej strony mocy i nakierunkowane są na sianie zła i zniszczenia. Orki są nieco odważniejsze od goblinów oraz można powiedzieć, iż wykształcił się u niektórych osobników jakiś tam kodeks wojowników.

Ogr = ork z jeszcze większymi możliwościami bojowymi

Ogry to zdecydowanie większy i bardziej niebezpieczny ork. Istnieje jednak znaczna różnica pomiędzy ogrem a orkiem czy goblinem. Ogry są zdecydowanie najgłupsze. Istoty te niczym tzw. mięśniaki nie myślą. Ich głównemu i często jedynym atutem jest siła i wytrzymałość. Ogr to kupa mięsa. Ogr to człowiek dobrze umięśniony, silny, ale niezwykle głupi. Człowiek, który zazwyczaj jedyne co rozumie to argumenty siłowe. Ogry można spotkać w towarzystwie orków i goblinów. Orki, a szczególnie gobliny krążą wokół nich niczym satelity i często im służą. Jednak ogr nie wykorzystuje swoje pozycji w pełni. Gobliny służą ze strachu, gdyż ogrowi jak się coś nie podoba to je zazwyczaj równa z ziemią.

Ludzie – czemu na końcu?

Człowiek jest człowiekiem – wiem, twórcze. Ludzie stanowią połączenie wszystkich cech wcześniej przedstawionych ras. Ludzie bywają honorowi, szlachetni, odważni, rozsądni, mądrzy, inteligentni, światli, zawzięci, litościwi i miłosierni. Ludzie bywają także zawistni, chciwi, nieuczciwi, tchórzliwi, kłamliwi, głupi, aroganccy, egoistyczni, narcystyczni czy brutalni. Człowiek jest mieszanką cech orka, goblina, elfa, krasnoluda czy niziołka. O ile w przypadku ogra wiadomo, że jest silny i głupi, o tyle z ludźmi jest kłopot. Nie ma tutaj już takiej czystej sytuacji. Każdy krasnolud ma brodę, nie każdy człowiek takową posiada. Każdy elf ma odstające uszy itp. Może to głupie porównanie, jednak każda rasa jest w bardziej lub mniejszym stopniu stygmatyzowana. Każda oprócz ludzi. Ork, goblin czy ogr są źli, bo taka jest ich natura. Krasnolud, elf czy niziołek są dobrzy, bo taka jest ich natura. Z człowiekiem jest tylko problem. Niekiedy stoi on po stronie zła, niekiedy po stronie dobra. Człowiek jest skomplikowaną machiną. Inne rasy postępują według klucza – krasnolud bójka, gorzałka i złoto, elf sałatka, harfa i spokój, niziołek: fajka, spokój i ciepełko, ork, goblin czy ogr sianie zniszczenia w charakterystyczny dla siebie sposób. Tylko człowiek nie podlega żadnemu schematowi. Człowiek może być szlachetny, zdradliwy. Ludzie służyli w armii Mordoru... Ludzie pomagali Sarumanowi dowodzić armią. Ludzie są nieprzewidywalni.

I pierścień w tle

Interesującym jest także motyw pierścienia. Wszyscy go pragną, zarówno siły zła jak i dobra. Siły dobra nim dysponują i pragną go zniszczyć – choć on kusi… Siły zła pragną go uzyskać. Pierścień włada duszami. Pierścień jest symbolem. Moim zdaniem pierścieniem dzisiejszych czasów są pieniądze, władza i prestiż. Ludzie dla tych trzech, dla tej trójcy przenajświętszej, są gotowi zabijać. Jednocześnie, gdy posiadają pieniądze, władze lub cieszą się prestiżem często wpływa to na nich destrukcyjnie – tak jak w przypadku pierścienia. Trójca przejmuje kontrole nad posiadaczem. Stajemy się więźniem pieniędzy. Więźniem prestiżu i więźniem władzy. Pierścień zmienia nas… Wzbudza w nas agresje, chciwość, egoizm… Kontroluje nasze życie, uzależnia nas od siebie…

Oto pierścień naszych czasów:

w tysiące spraw, (…) Muszą wiedzieć, co to znaczy smak władzy. Należy im wszędzie udostępniać lokale. Najbardziej luksusowo urządzać jak tylko można. Ja to już ciągle mówię, ale jeszcze raz powtórzę w tym gronie: nie znam człowieka, którego by władza nie zdemoralizowała, to tylko kwestia jak szybko i w jakim stopniu. To się już u nich obserwuje, łatwy dostęp do pieniędzy, taksówkami do Gdańska, telefony, kontakt z sekretarzem KW, z wicepremierem, jeżdżą i po prostu zaczynają szastać pieniędzmi, [...] a więc jest to kierunek słuszny

Słowa te dotycząc powstającej Solidarności. Ówcześnie panująca władza, tak chciała rozwiązać problem związków zawodowych. Chciała dać im na chwile pierścień.