Co nam daje prace?

Najbardziej oczywistą odpowiedzią na tak zadane pytanie jest – pieniądze. Pracujemy w głównej mierze o to, aby uzyskać środki finansowe, które przeznaczamy na przeżycie i realizacje naszych hobby. Jednak to jest tak naprawdę szczyt góry lodowej. Praca bowiem ma na celu zagospodarowanie naszego czasu. Nie wiem czy macie tak jak ja, ale w momencie kiedy mamy zbyt dużo czasu wolnego, zaczyna człowiek głupieć i nie wie co ze  sobą zrobić. Ślęczy przed telewizorem bez celu i zaczyna gnuśnieć. Zaczyna być leniwy i nie mieć na nic czasu – mimo, że czasu ma pod dostatkiem. Praca organizuje nasz czas, ustala pewien rytm dziennych zajęć.

Praca także umożliwia nam kontakt z innymi. Dzięki pracy wchodzimy w interakcje z innymi osobami, które mogą być pracownikami lub klientami. Te interakcje pozwalają nam zaspokoić potrzebę czucia się kimś ważnym i potrzebnym. Poczucie odpowiedzialności, bycia docenionym oraz samodoskonalenia jest właśnie zaspokajane w drodze codziennego wykonywania swoich obowiązków. Dzięki pracy możemy osiągnąć zadowalający nas poziom prestiżu społecznego.

A bezrobotny?

Osoba bezrobotna nie jest pozbawiona tylko i wyłącznie pracy, ale i komfortu psychicznego. Tutaj nie chodzi już tylko i wyłącznie o poziom uzyskiwanych odchodów. Szczególnie jeśli dłużej pozostajemy bez pracy możliwym jest, iż ujawniają się w nim stany przeddepresyjne lub nawet depresja. Traci on wiarę w swoje możliwości i umiejętności i czuje się niepotrzebny. Spada poziom samooceny, a brak środków finansowych uniemożliwia realizację jego marzeń i planów. Zycie rozrywkowo-rekreacyjne ogranicza się do telewizora i przesiadywania przy budce z piwem – tania rozrywka. Skutkami bezrobocia nie jest dotknięty sam bezrobotny, ale i cała jego rodzina, gdyż często dochodzi do powstawania konfliktów i nieporozumień w rodzinie. Podczas długotrwałego pozostawania bezrobotnym dochodzi do wytworzenia tzw. kultury bezrobotnych, która charakteryzuje się:

• Porzuceniem chęci znalezienia pracy
• Zaakceptowanie bycia bezrobotnym
• Osłabieniem więzi rodzinnych
• Troska o przetrwanie a nie wyjście z bieżącej sytuacji i jej poprawę
• Brak chęci podnoszenia kwalifikacji
• Niedostrzeganie swoje biernej postawy
• Stały kontakt z innymi osobami pozostającymi bezrobotnymi
• Brak środków o własną przyszłość
• Niski status ekonomiczny i społeczny
• Obwinianie polityków i systemu za brak możliwości znalezienia pracy

Bezrobotny niejedno ma imię

Brak pracy wywołuje u tych osób uczucie pokrzywdzenia. Niesprawiedliwością jest fakt, iż nie mają one pracy. Bezrobotny, który długotrwale pozostaje bez pracy może przyjąć następujące postawy:

Bezrobotny zrezygnowany – nie wierzy on już w to, że uzyska jakiekolwiek zatrudnienie. Jego sytuacja materialna nigdy nie ulegnie zmianie. Bezrobotny napełniony jest pesymizmem i zniechęceniem.

Bezrobotny kombinator – osoba nastawiona jest na wyłudzanie świadczeń. Z własnej woli pozostaje bezrobotna twierdząc, iż jest to bardziej opłacalne aniżeli praca. Są one zainteresowane pozyskiwaniem dóbr materialnych przy minimalnym wysiłku.

Bezrobotny zorientowany na przetrwanie – to osoba która nie jest zainteresowana znalezieniem pracy odczuwane przez siebie potrzeby szybko reguluje pod kątem osiąganego dochodu.

Bezrobotny konformista – to pozytywny obraz bezrobotnego który aktywnie bierze udział w niemalże każdej aktywności, która daje mu szanse na uzyskanie zatrudnienia, chętnie bierze udział w różnego typu kursach nastawionych na podnoszenie kwalifikacji.

Bezrobotny rytualista -  zachowuje się podobnie jak bezrobotny konformista, z tą jednak znaczącą różnicą, iż w jego przypadku nie obserwuje się wiary w to, że uzyska on prace.

Bezrobotny, ale robotny – postanawia czerpać profity z faktu zostawania bezrobotnym przy jednoczesnym podejmowaniu pracy na czarno.

Dlatego tez warto pracować. Warto patrzeć na parce nie tylko jak na źródło dochodów lecz nierozerwalny element naszego codziennego życia. Człowiek nie powinien żyć pracą, lecz powinien pracować i to nie tylko ze względu na potrzeby ekonomiczne. Praca bowiem daje nam zdecydowanie więcej niż pieniądze, a jej brak wywołuje duże szkody.