Wybór najzdolniejszych ma zostać powierzony specjalnej Kapitule, w skład której wejdą przedstawiciele najbardziej zaawansowanych ośrodków akademickich. Wybrańcy mają być odpowiedzią na potrzebę rozwoju, badań oraz innowacji. Studenci muszą także przedstawić wszelkie dokumenty, które umożliwiają im dostanie się do zagranicznych uczelni – sami muszą załatwić wszelkie formalności. Wybrańcy otrzymają pieniądze, które mogą przeznaczyć na wszelkie wydatki związane ze studiowaniem. Z programu będzie można dopiero skorzystać po trzecim roku – czyli magisterium…  Jednocześnie program dotyczy tylko ścisłego grona najlepszych uczelni. Przykładowa lista 15 najlepszych uczelni w 2014:

• Harvard University
• Stanford University
• Massachusetts Institute of Technology (MIT)
• University of California-Berkeley
• University of Cambridge
• Princeton University
• California Institute of Technology
• Columbia University
• University of Chicago
• University of Oxford
• Yale University
• University of California,Los Angeles
• Cornell University
• University of California San Diego
• University of Washington

Szczegóły finasowania nie są jednak znane. Politycy nie mają dopracowanych mechanizmów. Nie wiadomo ile wynosiła by pomoc, ani w jaki sposób była by „odrabiana”. Twórcy projektu pragną aby studenci pracowali po ukończeniu uczelni w Polsce przez co najmniej 5 lat. Kontrowersyjnym jest zapis, iż student nie musi wracać do kraju… Może on pozostać za granicą i spłacić kredyt… To rozwiązanie jest w mojej ocenie całkowicie bez sensownym i wskazuje na brak zrozumienia istoty podobnych programów, który funkcjonują np. w Arabii Saudyjskiej… Bo jaki jest sens „prezentowanie” najlepszych innym krajom? Wysyła się ich po to na zachodnie uczelnie, aby wrócili do nas wykwalifikowani pracownicy/badacze/naukowcy… No chyba, że coś przeoczyłem…