W naszym pięknym kraju położonym nad Wisłą politycy starają się dokonać stosownych oszczędności na trudne czasy. Kryzys jest słowem kluczem, które bardzo często powtarzane jest przez latające mądre głowy. Trzeba zaciskać pasa, aby żyło nam się lepiej – z pustego to i Salomon nie naleje.

Jednym z na pewno niezapomnianych obrazków z moich podróży wesołym pociągiem PKP był widok interakcji pomiędzy rdzennymi Słowianami a obcokrajowcami – chyba anglikami, gdyż mają oni specyficzny styl ubierania się, który u nas nie jest zbyt pozytywnie kojarzony. Na świeżo odrestaurowanym, ba, co ja mówię całkowicie odbudowanym dworcu w Katowicach (początkowy plac budowy wyglądał jak po spuszczeniu porządnej bombki), po której pozostał tylko wielki lej, nastąpiło spotkanie mocno podchmielonych Słowian z Anglikami. Przedstawiciel naszej kultury wolnym krokiem podszedł do pary Anglików – drugi Słowian oczekiwał na jego powrót przy wejściu na peron, gdyż nie był w zbyt dobrym stanie. Lekko zaczerwieniony pan w krwisto czerwonej chuście na głowie zapytał się: „Przepraszam. Nie chce przeszkadzać, ale chciałem się zapytać czy wie pan gdzie jest peron 1?” – uwielbiam zalanych gentelmentów, człowiek ledwo trzyma się na nogach, każde wypowiedziane słowo przychodzi mu z wielką trudnością, ale stara się zachować najwyższe standardy kulturalne (a ponoć alkohol budzi w ludziach dzikie zwierzęta). Anglik momentalnie wskazał jego położenie i dodał kilka zdań po angielsku. Obrazek ten był niesamowity. Dwóch mocno zawianych Polaków pyta się obcokrajowca o rozmieszczenie peronów, a ten wszystko doskonale rozumie i momentalnie wskazuje im drogę. Słowianin podszedł do oczekującego na niego kolegi i razem postanowili udać się we wskazanym kierunku. Oczywiście podróż normalnie trwająca 5 minut, zajęła owym panom dobre 20… Po tym czasie bracia Słowianie zapomnieli wskazówki pomocnego Anglika i postanowili się ponownie zapytać o drogę – jednakże kilku Polaków albo nie chciało, albo nie umiało rozwiązać ich problemu. Dalsze obserwacje owej dwójki musiałem przerwać, gdyż nadjechał długo oczekiwany przeze mnie pociąg.

Zastanawialiście się kiedyś, czy staliście się ofiarami konsumpcjonizmu? Czy tworzycie społeczeństwo konsumpcyjne? Odpowiedź na takowe pytanie nie należy do prostych – zresztą nie jestem zwolennikiem prostych i jednoznacznych odpowiedzi. Współczesny świat oferuje nam wiele bogactw, w których szczególnie osoby ze starszych pokoleń się po prostu gubią. Niekiedy mamy tak wielki wybór, iż nie potrafimy zdecydować się na konkretny produkt – sto tysięcy rodzajów masła i każde jest najlepsze. Dobra oferowane na rynku mają na celu uszczęśliwienie nas „tu i teraz”.

Polska… ostatnimi czasy zawrzało w sprawie wprowadzenia zakazu handlu w niedzielę – dlaczego akurat w niedzielę? Tylko wyprzedzam ewentualne pytanie pozostałych grup wyznaniowych.

Ostatnimi czasy można w Internecie znaleźć poradnik przetrwania w Służbie Zdrowia, oto jego podstawowe zasady:

Polacy lubią się fotografować. Na Fejsie można znaleźć bardzo wiele „sweet foci”. Most – cyk, zachód słońca – cyk, nowa bluzka – cyk, siniak na palcu – cyk, złamany paznokieć – cyk, Bocian – cyk, inna pierdoła – cyk, cyk, cyk…

Ahhh jak wspomnę o pierwszej i drugiej części Kac Vegas (chociaż Kac Vegas było tylko jedno, druga część nazywała się Kac w Bangkoku – no ale Polacy lubią wszystko numerować…), to aż mi się łezka w oku zakręca. Nigdy nie zapomnę mojego zdziwienia oraz salw śmiechu, które były wszechobecne podczas oglądania przygód bardzo specyficznych i zapadających w pamięć bohaterów filmu – szczególnie pierwszej części. Tygrysy, tatuaże, morze wódki, tętniące życiem miasta, nieoczekiwane pojawiające się z nikąd tatuaże, wizyty w różnego typu szemranych klubach … to i jeszcze więcej mogliśmy już zobaczyć.

Dziś przebudzając się przy jednym z popularnych programów śniadaniowych (w którym jak zwykle poruszane są bardzo istotne i mądre sprawy), zwróciłem uwagę na rozmowę dotyczącą życia przeciętnego studenta. Łódzcy naukowcy (o dziwo nie amerykańscy) stwierdzili, iż studenci nie dbają o higienę osobistą, źle się odżywiają oraz nadużywają różnego typu używek. Powiem szczerze, iż kwestie dotyczące higieny osobistej są z mojego punktu widzenia wątpliwe – z moich osobistych doświadczeń i obserwacji wynika coś zupełnie odmiennego. No chyba, że w okolicach Łodzi panuje jakiś specyficzny mikroklimat sprzyjający rozwojowi grzybów i pleśni ;)

Po piątkowym meczu naszej drogiej reprezentacji, słowo „drogiej” można nawet rozumieć dosłownie, gdyż np. Rober Lewandowski wyceniany jest na kwotę, za którą można by wykupić całą drużynę Mołdawii – no i cóż z tego? Tak więc, nasza droga reprezentacja dokonała niemal niemożliwego – wspięła się na wyżyny. Jesteśmy przyzwyczajeni do skoków i spadków formy polskich piłkarzy, ale piątkowy mecz przebił wszystko. Drużyna notowana na dalekim 3 cyfrowym miejscu, zremisowała (ba miała duże szanse na wygraną) z polską reprezentacją.

Bieda jest zbiorem przypadkowych kolorów – takie oto stwierdzenie usłyszałem podczas jednego z programów Wojciecha Cejrowskiego. Program poświęcony był w całości biedzie w Ameryce Południowej. Powiem Wam szczerze, iż program był bardzo ciekawy. My zazwyczaj kojarzymy biedę z szarością, a tak naprawdę jest ona bardzo kolorowa i roześmiana. Ciemne uniformy są synonimem luksusu – garniaki, smokingi itp. W programie pokazywana jest biedna dzielnica w Brazylii. W owej dzielnicy prąd i woda są za darmo, w domach są telewizory z dvd, baseny, klimatyzacja… To co dla nas jest synonimem luksusów w pewnych częściach świata jest koniecznością – basen (oczywiście nie z marmurów, ale spełnia tą samą funkcję) czy klimatyzacja.